Page 17 - PINARBAŞI Kültür Sanat Edebiyat-Nisan 2024
P. 17
PINARBAŞI
Ömer EREN Aliye AKDEMİR BOZKURT
SEN BENİM ZAMAN HEP AYNI
Sen benim neşem Yürüyemiyorum bu şehrin
Ortada masamsın Yıkılmış sokaklarında
Ayak izlerim kaybolmuş
Sen gökte yıldız yerde yakut Kaldırım taşları yıkık dökük
Yahut bahçede açansın Attığım her adım enkaz
Toprağının rengi toz duman
Sen benim sırrım Yığın yığın beton harabeleri
Baştan sona kanımsın Sessiz sessiz yok oluşlarım
Aklımı kaybeder gibi
Elimden tutanım, ayağım ve kolum Kalbimin feryadındayım
Yahut pencereden sızansın Arşın arşın gömülüyorum
Kürek kürek üstümü
Sen benim dilim Örtüyor ve ben
Asmada filizimsin Bu şehrin kara bulutlarında
Yolumu kaybediyorum
Sen dalım, yaprağım, suyum Gözlerimi kapatıyorum
Yahut gönlümden akansın Yokluğun pençesinde
Susamış dudaklarımda
Sen benim ortağım İçim yanıyor
Odamı aydınlatansın Bir çare olamıyorum
Sen Yakup gözünde Yusuf Kendimi kaybediyorum
Yaralarım sızlıyor
Yahut içimden geçensin Umutsuzluk ekiyorum
Giden bugünün
Son çaresizliğini yaşıyorum
Bu şehir bir yangın yeri
Alevleri yükseliyor
Duman duman içinde
Ve ben kendimi arıyorum
Kaybettiğim umudun gölgesinde
Elimi açıp yalvarıyorum
Gidenler geliyor zihnime
Yıkılan hayallerin
Demini içiyorum
Ne eksik ne fazla
Tam yüreğimin ortasından
Vuruyor vuruyor vuruyor
Saatin her ibresi
Dakikalar saniyeler
Zamanı tüketmiyor
Saat hep aynı yerde
Ve zaman hep aynı
6 Şubat…
15 2. Sayı Nisan 2024
